Θύτες

Πώς μοιάζουν οι δράστες σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών;

Η πλειοψηφία των δραστών είναι κάποιος που γνωρίζει το παιδί ή η οικογένεια. Πάνω από το 90 τοις εκατό των θυμάτων κάτω των 18 ετών γνωρίζουν τον θύτη. Ένας δράστης δεν χρειάζεται να είναι ενήλικας για να βλάψει ένα παιδί. Μπορούν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με το παιδί, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγαλύτερου αδερφού ή συμπαίκτη, μέλους της οικογένειας, δασκάλου, προπονητή ή εκπαιδευτή, φροντιστή ή γονέα άλλου παιδιού. Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιού είναι το αποτέλεσμα καταχρηστικής συμπεριφοράς που εκμεταλλεύεται την ευαλωτότητα του παιδιού και δεν σχετίζεται με κανέναν τρόπο με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του κακοποιού ατόμου. Οι κακοποιοί μπορούν να χειραγωγήσουν τα θύματα ώστε να παραμείνουν σιωπηλά σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση χρησιμοποιώντας μια σειρά από διαφορετικές τακτικές. Συχνά ένας θύτης χρησιμοποιεί τη θέση εξουσίας του έναντι του θύματος για να εξαναγκάσει ή να εκφοβίσει το παιδί. Μπορεί να πουν στο παιδί ότι η δραστηριότητα είναι φυσιολογική ή ότι του άρεσε. Ένας θύτης μπορεί να απειλήσει εάν το παιδί αρνηθεί να συμμετάσχει ή σκοπεύει να το πει σε άλλον ενήλικα. Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών δεν είναι μόνο σωματική παραβίαση. είναι παραβίαση εμπιστοσύνης ή/και εξουσίας.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά φαίνονται και φαίνεται να συμπεριφέρονται όπως όλοι οι άλλοι. Αν δεν το έκαναν, θα ήταν ευκολότερο να τους αναγνωρίσουμε. Εκτιμάται ότι το ένα τρίτο ή περισσότεροι των κακοποιών είναι είτε μέλη της άμεσης οικογένειας (δηλαδή γονείς και αδέρφια) είτε άλλοι στενοί συγγενείς (π.χ. θείοι, θείες, παππούδες, γιαγιάδες, ξαδέρφια). Άλλα άτομα στον κύκλο εμπιστοσύνης του παιδιού μπορεί επίσης να είναι κακοποιοί. Αυτά περιλαμβάνουν άτομα με εύκολη πρόσβαση στα παιδιά λόγω της εργασίας τους σε σχολεία, κέντρα παιδικής μέριμνας, ομάδες νέων, αθλητικές ομάδες, θρησκευτικές οργανώσεις και σε άλλα περιβάλλοντα όπου ζουν και παίζουν παιδιά.

Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε το γεγονός ότι κάποιος που γνωρίζουμε -και ακόμη συμπαθούμε ή αγαπάμε- μπορεί να κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί. Όμως η αλήθεια είναι ότι στο 90% των περιπτώσεων, το παιδί ή η οικογένεια γνωρίζει και εμπιστεύεται το άτομο που διαπράττει την κακοποίηση. Σύμφωνα με πραγματικές αναφορές πάνω απο το 90% των παραβατών είναι άνδρες. Μελέτες δείχνουν, ωστόσο, ότι και οι γυναίκες μπορεί να ευθύνονται για ένα σύνολο των περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Λιγότερο από το 5% των κακοποιών έχουν μια αναγνωρίσιμη ψυχική ασθένεια—περίπου το ίδιο με τον γενικό πληθυσμό. Οι κακοποιοί αντιπροσωπεύουν κάθε εθνική ομάδα και στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ετεροφυλόφιλοι. Περισσότεροι από τους μισούς από αυτούς που κακοποιούν αναφέρουν ότι έχουν διαπράξει το πρώτο τους παράπτωμα πριν από την ηλικία των 18 ετών.

Δυστυχώς, τα παιδιά και οι έφηβοι εμπλέκονται επίσης σε σεξουαλικές προσβολές κατά των συνομηλίκων τους ή των μικρότερων παιδιών. Μερικά από αυτά τα παιδιά έχουν πέσει τα ίδια θύματα κακοποίησης παιδιών ή παραμέλησης ή έχουν υποστεί άλλες δυσμενείς παιδικές εμπειρίες και αγωνίζονται με προβλήματα ψυχικής υγείας. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται ιδιαίτερα την κατανόηση και τη συμπόνια μας καθώς επίσης χρειάζονται πρόσβαση σε θεραπευτικές υπηρεσίες για να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν το δικό τους τρέχον ή παρελθόν τραύμα. Τα ενθαρρυντικά νέα είναι ότι οι γονείς και οι εκπαιδευμένοι επαγγελματίες παιδικής φροντίδας και εκπαίδευσης μπορούν να μάθουν να εντοπίζουν προβληματικές ή καταχρηστικές συμπεριφορές από νωρίς.